Als er één familie is waar de aardappel al generaties lang centraal staat, dan is het de familie Debeuckelaere in Staden wel. Met een overgrootvader die boer was en een grootvader en vader die aardappelhandelaar was, leerde Joost Debeuckelaere van jongs af aan de aardappel. "Maar ik ben altijd al een fervent friet-eter geweest, op een gegeven moment besloot ik het gewoon zelf te maken", zegt hij.

D e Waltson-chipfabriek heeft er al een vestiging bij. Vanuit het kantoor is het uitzicht op de akkers en tractoren van Staden prachtig. Eigenaar Joost Debeuckelaere is het daar roerend mee eens. “We zitten hier midden in de landbouw en dat typeert ook ons ​​karakter”, vult hij aan. Hij is zijn hele leven aardappelhandelaar geweest, net als zijn vader en grootvader. "Mijn overgrootvader was boer, ook in de aardappelsector, dus we kwamen uiteindelijk toch van boeren."

Joost runt het familiebedrijf volledig zelfstandig. Alleen de marketing besteden ze uit, de rest doen ze zelf. “Mijn vrouw Katrien doet de administratie, maar werkt ook voor Crelan. Mijn zus Carmen doet de verkoop en mijn dochter Alina helpt een dag in de week. Mijn zoon Kiril werkt sinds kort ook in de productie en public relations. Hij was eigenlijk bakker, maar is gestopt en heeft de overstap gemaakt naar het maken van frites. Hij is een beetje mijn rechterhand."

Met trots presenteert de familie Debeuckelaere de Waltson chips. - Foto: Waltson

Joost is net als zijn vader gespecialiseerd in aardappelen voor de fritesindustrie, maar richtte zich daarop nadat hij het bedrijf van zijn vader had overgenomen. “Ik heb al 30 jaar gezegd dat ik chips wilde maken, maar dat heb ik nooit gedaan. En op een bepaalde leeftijd moet je beslissen: het is nu of nooit. Ik wist een beetje van wat er mogelijk was en ben zelf een echte chipfan, en dat was de doorslag. We stopten met de handel in meststoffen en ik concentreerde me naast de handel in fritesaardappelen op de chipshandel. Frieten blijven een booming business.”

En het deed Joost iets om zijn eigen tassen in de winkel te zien staan. “Voor mij is het als een droom die uitkomt.

Ik legde de eerste zak op het graf van mijn vader. Hij noemde het Walter en ik ben zijn zoon, vandaar de naam Waltson. Het was een eerbetoon.”

Al voor corona werd besloten om het bedrijf op te starten. De familie had toen al alles gekocht. De machines waren er. Het bestaande magazijn werd omgebouwd tot productiehal. “Alles was gepland en vastgelegd. We wisten eerst niet wat te doen vanwege corona, maar besloten toch door te gaan. In november 2020 hebben we een testrun gedaan en in december 2020 zijn we begonnen met produceren voor de markt.”

Uiteindelijk bleek corona geen slecht moment om te starten. “De restaurants waren klaar en men wilde het thuis zo gezellig mogelijk maken. Dan kiezen ze ook een ander fiche voor het aperitief, iets dat nieuw is… Dat was voor ons een mooie bijkomstigheid”, zegt Joost.

De zaken gaan nu goed volgens Joost, maar makkelijk zal het niet blijven. “Rome is ook niet op een dag gebouwd. Het blijft vechten en roepen en er elke dag aan werken. Er zijn heel wat uitdagingen op vlak van productieproces, wetgeving, voedselveiligheid… Alles bij elkaar maakt het het complex. Je weet ook niet alles vanaf het begin. We leerden geleidelijk over de nodige apparatuur, waterzuivering...

De aardappelen worden enkel geteeld door Belgische boeren, waarvoor hij contracten opstelt. Het gaat om een ​​paar honderd boeren, maar de meeste zijn gevestigd in West- en Oost-Vlaanderen. “Ze zijn ook onderdeel van het verhaal. We gaan voor Belgisch en lokaal, en we willen ook dat de aardappel centraal staat. Ook het feit dat we een familie zijn van aardappelhandelaren met een agrarische achtergrond schept vertrouwen.”

Bovendien zijn de eisen voor boeren normaal te noemen. De fritesfabriek accepteert alleen fritesrassen, zoals Lady Claire, Lady Amarilla en Lady Rosetta. Daarnaast moeten de bakkleur en het onderwatergewicht kloppen. "We hebben geen eisen aan de teelt, op dit moment denken we niet aan het maken van bijvoorbeeld biochips."

Het is erg belangrijk dat chips iedereen bereiken en gesmaakt worden. Momenteel vindt de verkoop voornamelijk plaats in West-Vlaanderen, maar ook in Oost-Vlaanderen. Het doel is uiteindelijk om de chips in heel België te verkopen. “We mikken vooral op de betere supermarkten, zoals Carrefour, Delhaize en Spar, omdat ze volgens ons echt oog hebben voor artisanale producten. Ook groothandels hebben interesse in de distributie van de frites en komen ook terecht in delicatessenzaken, slagerijen, groente- en fruitwinkels en natuurlijk ook in boerderijwinkels.”

Willen ze wel eens naar het buitenland met hun artisanale frites? “De ambitie is niet om zo groot te worden als de industriële chips Croky of Lays, maar we gaan kijken of we naar het buitenland kunnen. We beginnen landinwaarts, maar Frankrijk is eigenlijk niet ver. Zeg nooit nooit'."

Joost wil met zijn chips verder gaan dan industriële chips. “Onze chips zijn allergeenvrij: ze bevatten geen lactose of gluten. Dat is iets waar we op inzetten, omdat niet elke chipmaker dat doet. De kruiden zijn ook allergeenvrij. De chips zijn ook veganistisch, en geschikt voor halal en koosjer. Vooral in Brussel en Antwerpen is dat belangrijk”, legt hij uit.

Een ander verschil met industriële chips is de smaak. Het motto van Waltson is: 'Aardappels met een smaak'. “Je moet de aardappel in de frites nog proeven, de kruiden mogen niet overheersen. Daarom maken we de chips wat dikker. Ook hierin willen we het verschil maken. En de chips worden geproduceerd met de beste zonnebloemolie op de markt, High Oleic.”

Daarnaast is ervoor gekozen om de aardappelschil niet te verwijderen. Dat is niet alleen mooier voor het uitzicht, de schil bevat ook de meeste vitamines. “Als je dat verwerkt, blijven ze behouden”, garandeert Joost. Op dit moment kunt u kiezen tussen 'naturel', dat licht gezouten is, 'paprika' en 'peper & zout'. De kruiden halen ze bij een kruidenhandelaar die de kruiden ook in elkaar zet. “Die experts kwamen zeker 10 keer langs: eerst voor de basissmaak en daarna voor de afwerking. We moesten dus veel proeven, het duurde zeker 6 maanden om alle kruiden te kiezen. Maar dat is ook het leuke ervan, dat zoeken en eraan werken”, klinkt het vrolijk.

Joost geeft aan dat hij nog wil uitbreiden in smaken en formaat van de tassen. “Zo blijven we evolueren. We willen niet elk jaar 3 tot 4 smaken toevoegen, het wordt meer ongeveer 1 smaak per jaar. Het blijft traditionele frites met vooral een aardappelsmaak. Dan hoef je niet zoveel smaken te produceren. We werken ook op verzoek van mensen: 'kun je dit niet maken'? We houden ook van experimenteren.”

Op verschillende plaatsen worden al ambachtelijke chips geproduceerd, zoals 'Les chips de Lucien' in Wallonië en Boerderijchips in Nederland. Joost geeft aan niet op de hoogte te zijn van hun verwerkingsproces. "Natuurlijk verbergt iedereen zijn productiegeheimen een beetje, je wilt niet te veel kapers aan de kust", voegt hij eraan toe. Zelf deed hij ervaring op in het buitenland bij ambachtelijke fabrieken. Ook kocht hij zijn machines in het buitenland.

Als de aardappelen arriveren, gaan ze de schuur in. Het verwerkingsproces blijft echter een goed bewaard geheim. - Foto: MV

Natuurlijk is de verwerking van de ambachtelijke frites heel anders dan die van de industrie, zegt hij. “In de industrie komen de aardappelen aan en rollen de zakken bijna gelijktijdig uit. De frites worden continu gebakken met continue ovens, we werken met batch friteuses omdat de productie kleiner is. We werken ook met meer mensen, ongeveer 4 personen. Voor industriële verwerking is waarschijnlijk maar 1 arbeider nodig", geeft de chipmaker aan. Hoewel dit een kleine productie is, wordt er al circulair gedacht. "Als je frites produceert, heb je sowieso afval. Het gaat om rotte aardappelen, groene of bruine frites, frites die te klein zijn, chips met een luchtbelletje, etc. Dat afval gaat naar een varkenshouder die het voert.”

Hij geeft wel aan dat ze voorzien zijn voor uitbreiding, maar alleen wanneer ze op volle productielimiet zitten. “En daar werken we aan. We leggen contacten, bijvoorbeeld op de Tavola-beurs, en we bellen veel. We kunnen maximaal 3.000 zakken per dag produceren en hopelijk zal dat ooit gebeuren.”

Landbouwleven The Rural Publishers Koningsstraat 100 1000 Brussel

Telefoon. abonnement. : 02/730.33.09 Tel. Pub administratie : 02/730.33.15 Tel. Advertenties : 02/730.33.17 Tel. Juridische Dienst : 02/730.33.17

© Rossel & Cie - 2021 — Algemene verkoopvoorwaarden — Copyright — Privacy