Zonder jouw steun bestaat MO* niet

De internationale verontwaardiging over de illegale jacht op ivoor en neushoorns is groot, en terecht. Maar wie geeft er om het schubdier (de wat)? Deze kleine en uiterst schattige miereneter is het meest illegaal verhandelde zoogdier ter wereld. Door grote smokkelnetwerken in Afrika en Azië wordt het dier met uitsterven bedreigd.

Update 06-10-2020: Het schubdier werd begin 2020 vaak genoemd als mogelijk 'tussendier' ​​dat het nieuwe coronavirus van vleermuizen op mensen overdroeg. Recent onderzoek is hier nog niet zeker van. Toch heeft China begin juni 2020 schubdieren van de lijst van goedgekeurde ingrediënten voor traditionele Chinese geneeskunde geschrapt, om de smokkel en handel in schubdieren te beperken.

Het meest verhandelde zoogdier ter wereld? Dat is niet de olifant en ook niet de neushoorn, maar een solitaire miereneter die enigszins op een artisjok lijkt: het schubdier. Het dier is beroemd om zijn schubben, vooral door de traditionele geneeskunde in China. Dit stille dier is het centrum van een geavanceerd smokkelnetwerk van miljoenen dollars dat wordt gerund door criminele bendes.

In de Antwerpse haven is recentelijk 120 kilo weegschalen in beslag genomen. Deze schalen waren verborgen in beschadigde apparatuur. De smokkelroute door België is niet de meest voorkomende. Gewoonlijk worden schubdierenschubben vanuit Kameroen en Nigeria via Maleisië en Singapore naar China gesmokkeld.

Het Global Environmental Reporting Collective, opgericht begin 2019, koos de handel in schubdieren als eerste focus voor diepgaand onderzoek. Ruim dertig journalisten van veertien redacties uit Afrika en Azië werkten mee, namen tientallen exclusieve interviews af en gingen zelfs undercover.

De resultaten zijn gepubliceerd als de Pangolin Reports.

De Pangolin-rapporten maken het duidelijk: door de grote vraag naar schubdieren zijn ze het meest illegaal verhandelde zoogdier ter wereld, volgens de International Union for the Conservation of Nature (IUCN). De acht ondersoorten van het schuwe dier worden met uitsterven bedreigd, zeggen wetenschappers.

Wanneer schubdieren uitsterven, neemt ook het ecologische evenwicht in hun natuurlijke habitat, in Afrika en Zuid-Azië, toe. De afgelopen vier maanden is wereldwijd ongeveer 50 ton illegale Afrikaanse schubdieren in beslag genomen, zei Peter Knights, CEO van milieuorganisatie WildAid, eind september. "In ladingen die zowel schubdieren als ivoor bevatten, overschrijden de schubdieren het volume van het ivoor."

"We zouden in de 21e eeuw geen soorten mogen eten totdat ze uitgestorven zijn", zei de leidende expert en hoofdwetenschapper van de National Geographic Society, Jonathan Baillie, in 2014. "Er is gewoon geen excuus om deze illegale handel voort te zetten." Volgens schattingen van de IUCN is er de afgelopen tien jaar op meer dan een miljoen schubdieren gejaagd.

Sinds januari 2017 is er een wereldwijd verbod op de handel in schubdieren van kracht. Maar dat verbod moet nog vruchten afwerpen. Volgens de internationale milieuorganisatie Environmental Investigation Agency (EIA) is dit jaar een recordaantal schubdieren in beslag genomen.

De in februari in beslag genomen 30 ton weegschalen in Sabah, Maleisië, is de grootste vangst tot nu toe. In april onderschepten de autoriteiten van Singapore 12,9 ton weegschalen. Een inbeslagname gelijk aan 36.000 schubdieren. Een paar dagen later nam Singapore nog eens 12,7 ton in beslag. In juli leidde een arrestatie tot de ontdekking van een lading van 11,9 ton weegschalen.

2019 is een recordjaar. De wereldwijde inbeslagnames hebben het aantal van 2018 ver overtroffen, meldt de EIA. De onderzoekers schatten dat dit jaar tot nu toe 110.000 schubdieren door de politie in beslag zijn genomen. Dat is 54,5 procent meer dan vorig jaar.

"Een van de redenen is het toegenomen bewustzijn van de autoriteiten", zegt Darren Pietersen, directeur Onderzoek en Natuurbehoud bij Tikki Hywood Foundation, een ngo in Zimbabwe. "Verschillende onderzoekspapers suggereren dat dit slechts een deel is van de totale toename van schubdieren die worden gestroopt."

Desalniettemin blijft de overgrote meerderheid van de smokkel waarschijnlijk onopgemerkt, aldus de Pangolin Reports. Interpol schat dat slechts een tiende van de verhandelde dieren in het wild wordt onderschept.

De journalisten van de Pangolin Reports traceerden de illegale handelsroutes: van markten langs de weg in Kameroen en andere landen, tot tussenpersonen en smokkelaars in Nepal en vervolgens naar China. Pangolin-smokkel is een volwaardige schaduweconomie die volledig uit het zicht is verdwenen. Als er niets aan wordt gedaan, zal die handel ertoe leiden dat het schubdier uitsterft.

Vier maanden lang spraken journalisten van de Pangolin Reports met verschillende mensen die betrokken waren bij de smokkel van schubdieren. Sommige interviews werden undercover afgenomen, waarbij de journalisten beweerden verkopers te zijn.

Uit al deze gesprekken blijkt dat de ondergrondse handel in schubdieren is uitgegroeid tot een illegale, maar goed toegankelijke markt. De concurrentie is hevig en marktkrachten bepalen de prijzen. Ondanks de omvang van de handel is er eigenlijk weinig over bekend, zelfs niet bij openbare aanklagers, ambtenaren en andere autoriteiten in de belangrijkste markt: China.

De internationale handelsroutes voor schubdieren, voornamelijk in Afrika en Azië. Het grootste deel van de vraag zou uit China komen, waar schubdieren worden gebruikt in de Chinese geneeskunde.

Voor de poorten van een warenhuis in Zuid-China ontmoeten verslaggevers een man van gemiddelde leeftijd met het pseudoniem Zhang. Hij toont aanvankelijk weinig interesse in het beantwoorden van vragen over zijn handel in traditionele Chinese medicijnen (een bedrijf dat ook wel TCM wordt genoemd).

Zijn stemming verandert zodra de schubdieren worden genoemd. "Heeft u een levering?" hij vraagt. 'Kom naar ons kantoor, dan kunnen we praten.'

Zhang werkt op de bezorgafdeling van een fabrikant van traditionele medicijnen in Shantou, provincie Guangdong, Zuid-China. "Alleen al dit jaar hebben we enkele tonnen weegschalen gebruikt", zegt Zhang. "We hebben minimaal een paar honderd kilo per maand nodig."

"We hebben vorige maand een heleboel weegschalen besteld, maar die zijn nog niet aangekomen." Zhang voegt eraan toe dat ze ook onbewerkte weegschalen verkopen aan andere farmaceutische bedrijven.

Als een middelgroot bedrijf duizenden kilo's weegschalen nodig heeft, waar kopen grotere farmaceutische bedrijven die dan?

De onderzoeksjournalisten van de Pangolin Reports beoordeelden meer dan 400 rechterlijke uitspraken in strafzaken in China. Deze werden allemaal in verband gebracht met de illegale handel in schubdieren tussen 2005 en 2019. In enkele rechtszaken konden en wilden officieren van justitie de herkomst van de smokkelroutes achterhalen: Indonesië en Nigeria bijvoorbeeld.

De Chinese handel in schubdieren is niet transparant. Dit zorgt ervoor dat de legale voorraden voor traditionele medicijnen volledig worden geconsumeerd. Maar de vraag is groot en regelgevend toezicht is beperkt. Daarom vertrouwen veel leveranciers op goedkopere, illegale import. De journalisten van de Pangolin Reports wilden weten waar de schubben vandaan kwamen.

Zhang geeft aan dat zijn bedrijf bereid is een vergoeding te betalen om alleen juridische weegschalen te kopen, hoewel deze het dubbele kunnen kosten. "Prijs is geen probleem", zegt hij. Zijn bedrijf maakt traditionele geneeskrachtige brouwsels van rauwe schubben, onder meer in industriële hoeveelheden. Later namen de journalisten contact op met het bedrijf en vroegen naar de herkomst van hun schubdieren. Het bedrijf weigerde commentaar te geven.

De populatie schubdieren in China is tussen 1960 en 2004 met meer dan 90 procent afgenomen als gevolg van massale stroperij.

De uitspraken van Zhang maakten de journalisten nieuwsgierig. Als een middelgroot bedrijf als het zijne al duizenden kilo's weegschalen nodig heeft, waar zouden grotere farmaceutische bedrijven die dan kopen? Waar komen die miljoenen schubdieren vandaan, als er in China bijna geen meer zijn?

De populatie schubdieren in China is tussen 1960 en 2004 met meer dan 90 procent afgenomen als gevolg van massale stroperij. Het vlees wordt als delicatesse gegeten en de schubben worden gebruikt voor medicinale doeleinden. Het Chinese schubdier is sinds 1995 "commercieel uitgestorven", zeggen onderzoekers.

De winstmarges zijn verbluffend. Weegschalen worden in Nigeria gekocht voor slechts vijf dollar per kilo. Vervolgens worden ze in China voor maximaal duizend dollar doorverkocht (wat overeenkomt met zo'n 900 euro), zeggen handelaren daar. Als de illegale weegschalen worden gemengd met legale, kan de prijs oplopen tot 1.600 euro per kilo.

De prijzen van schalen en vlees verschillen per land.

Wie wil er schubben van een schubdier? Volgens sommige artsen die met traditionele Chinese medicijnen werken, kan de weegschaal allerlei kwalen genezen, waaronder ontstekingen. Volgens de artsen zou het ook helpen bij borstvoedingsproblemen bij jonge moeders, impotentie en zelfs kanker.

Dr. Lao Lixing, de vorige directeur van de School of Chinese Medicine aan de Universiteit van Hong Kong, zegt dat er geen wetenschappelijk bewijs is dat schubdieren een genezend effect hebben. MEEST LEZEN 1 'Woke is dead' 2 De-growth: een kleine stap voor een econoom, een grote sprong voor mensen en de planeet 3 Verboden om te redden

Hij zegt dat er in Hong Kong en het vasteland van China bijna geen geneesmiddelen op recept zijn op basis van schalen, maar dat farmaceutische bedrijven deze medicijnen blijven produceren. "Het is een kwestie van markt en winst", zegt hij. "Om het verbod op schubdieren in de Chinese geneeskunde beter te handhaven, hebben we meer onderwijs en gezamenlijke inspanningen nodig van de traditionele geneeskunde-industrie."

"De makers van traditionele medicijnen moeten hun stem laten horen en de reputatie van Chinese medicijnen beschermen", zegt Dr. Lao. Hij spreekt regelmatig op internationale conferenties waarin hij pleit voor vervanging van dierlijke ingrediënten door plantaardige ingrediënten in traditionele Chinese medicijnen.

Pangolin-gerechten worden verkocht in een Chinese apotheek.

Een ander farmaceutisch bedrijf in Shantou verkoopt weegschalen voor ruim zevenduizend Chinese renminbi, oftewel 890 euro, per kilogram. Een verpakking bevat 5 gram en is gemarkeerd met een sticker van het Chinese Wildlife Special Mark Centre die aangeeft dat het een legaal verkocht product is.

Hoewel de genezende eigenschappen niet bewezen zijn, lijkt het erop dat vooral Chinese patiënten tonnen van deze producten gebruiken. Het probleem is dat niemand precies weet hoeveel.

"Er is nog steeds een volledig gebrek aan transparantie over het aantal weegschalen dat eigendom is van de overheid of particuliere entiteiten in China", schreef Chris Hamley, senior campagnevoerder voor Pangolins bij EIA, in een e-mail. "Er is ook geen informatie over de geschatte hoeveelheid weegschalen die door de Chinese bevolking gedurende een bepaalde periode wordt geconsumeerd."

"De recente reeks megaladingen weegschalen die door autoriteiten in Azië zijn onderschept, toont aan dat het aanbod uit de bestaande historische voorraden niet aan de vraag voldoet." Traditionele medicijnmakers en de overheid hebben nog steeds grote hoeveelheden schubben, uit de tijd dat het dier nog niet uitgestorven was.

Kameroen verbood de handel in schubdieren in 2017. Maar ondanks inspanningen van politieagenten en activisten ontdekten journalisten van de Pangolin Reports dat de handel in sommige plattelandsgebieden nog steeds floreert. Pangolinvlees is te vinden in veel kleine restaurants langs snelwegen en op de markten.

Zes uur rijden ten zuiden van de hoofdstad Yaounde ligt het kleine stadje Djoum. Hier woont een vrouw die Mango heet. Ze runt een restaurant met bushmeat, vlees van wilde dieren, waaronder schubdieren.

Mango is beter bekend om zijn handel in schubdieren. Haar man jaagt op de dieren en ze verzamelt de schubben in grote hoeveelheden, ook van andere stropers. Mango levert ze aan afnemers in grotere steden, zoals Yaounde en Douala, die daar contacten hebben met Chinese klanten.

Over het algemeen is er een taakverdeling in stropersfamilies zoals die van Mango's. Dat blijkt uit interviews met haar en met de concurrenten. Mannen jagen op schubdieren en de vrouwen verkopen ze.

"Ik weet dat het illegaal is", zegt Mango, "maar het is een goede zaak." De markt laat zien dat de prijs drie jaar geleden tussen de vijf en tien dollar per kilogram lag. Op dit moment is dat al vijftien dollar.

Lokale tussenpersonen zwerven door de regio, ontmoeten vrouwen zoals Mango thuis en kopen hun vangst. Ze leveren het aan typisch Aziatische zakenmensen in grotere steden, die de producten naar Azië smokkelen. Vertel het dus aan lokale stropers en natuurbeschermers.

Levende schubdieren worden verkocht op een markt in Kameroen.

© Paul Anu — Groene echo's

De tussenpersonen verstoppen de weegschalen in vrachtwagens en gebruiken verschillende smokkelroutes zodat de autoriteiten ze niet onderscheppen. "Vroeger gebruikten mensen kleine vrachtwagens om de weegschalen van de ene regio naar de andere te vervoeren, maar nu worden steeds meer grote vrachtwagens gebruikt om niet opgemerkt te worden", zegt Mango.

Omdat de zuidelijke grens tussen Kameroen en Nigeria grotendeels gesloten is, gebruiken smokkelaars steeds vaker het vliegtuig om weegschalen te versturen. Douala, een stad met een omvangrijke Chinese gemeenschap, is een favoriet doorvoerpunt voor Kameroense weegschalen, zeggen advocaten en lokale autoriteiten.

Doordat er arrestaties en detenties hebben plaatsgevonden, wordt er nu minder openlijk over de schubdierhandel gesproken.

De toenemende vraag eist zijn tol. Op het platteland van Mindourou ontmoetten de journalisten Danielle, een chef-kok die al meer dan 10 jaar schubdieren kookt en maaltijden serveert aan reizigers langs langeafstandsroutes. Ze wijst erop dat schubdieren moeilijker te krijgen zijn vanwege de overmatige stroperij.

In het stadje Bertoua, zes uur rijden ten oosten van Yaounde, ontmoeten we wederverkopers die worden uitgedaagd om hun handel voort te zetten, ondanks het risico op gevangenisstraf. 'Het doden van schubdieren zal nooit stoppen', zegt Mondi, zij is wederverkoper. "De gemeenschap is voor haar levensonderhoud afhankelijk van het bos."

Chinatown in Lagos, Nigeria, heeft muren die felrood zijn geverfd om op de Grote Muur van China te lijken. Nigeriaanse en Chinese vlaggen wapperen. Boven de ingang staan ​​Chinese karakters: 中国 商城, oftewel 'China Business City'.

Chinese winkels verkopen alles, van kleding tot boeken en machines. En sommige mensen denken dat er ook schubdieren te koop zijn. "Ik vermoed sterk dat weegschalen worden opgeslagen voordat ze naar het buitenland worden verzonden", zegt Olajumoke Morenikeji, een milieubioloog en professor aan de Universiteit van Ibadan.

Morenikeji, een voormalig directeur van de Universiteit van Ibadan, heeft jarenlang onderzocht hoe Chinese handelaren de pangolin-markt hebben overgenomen. Ze zijn erin geslaagd omdat ze een hogere prijs betalen dan hun Nigeriaanse concurrenten.

Ze geeft aan dat lokale jagers voor een schubdier tussen de vijfduizend en tienduizend Nigeriaanse naira krijgen, wat overeenkomt met 12 tot 25 euro. "Dat is veel geld in Nigeria", zegt ze. Ze voegt eraan toe dat lokale handelaren meestal niet weten dat tussenpersonen vele malen meer verdienen door de goederen naar China te exporteren.

'De jagers gaan de bosjes of bossen in om te jagen, meestal 's nachts. Ze verkopen de vangst aan tussenpersonen die weten hoe ze de schalen op de markten in de steden moeten krijgen", zegt Morenikeji. "De Chinezen kapen daar de schubdierenmarkt door de lokale bevolking te overbieden."

Ze geeft aan dat de Chinese handelaren in sommige gevallen ook naar afgelegen dorpen gaan om schubdieren te zoeken. Zo kwam ze onverwachts een handelaar tegen in de buurt van Ikire, vertelt ze.

Vanuit Nigeria worden de weegschalen naar China gesmokkeld, vaak via zeecontainers met valse etiketten. Dat laatste leidde eerder dit jaar tot grote vangsten in Singapore en Vietnam.

We hebben de Nigeriaanse douane gevraagd hoeveel schubdieren er in beslag zijn genomen. In 2018 namen ze 6,2 ton slagtanden van olifanten en schubdieren in beslag bij 10 arrestaties. Tussen januari en juni van dit jaar hebben ze 667 kilo slagtanden en schubben in beslag genomen. De douane heeft geen individuele cijfers vrijgegeven.

Een vrouw verkoopt openlijk pangolinschotels op een markt in Lagos, Nigeria.

© Samuel Ogundipe / Premium Times

Uit interviews op lokale bushmeat-markten blijkt dat de groeiende Chinese vraag lokale handelaren verdringt. 'De Chinco's hebben de markt overgenomen. Ze betalen hoge prijzen om alle weegschalen van de lokale markt op te kopen", zegt een handelaar op Ketu Market in Lagos, verwijzend naar zijn Chinese concurrenten.

Zelf heeft ze op dat moment nog zo'n anderhalve kilo aan weegschaal in haar winkel staan, tegen een verkoopprijs van 10.000 Nigeriaanse naira. Alle verkopers die de Pangolin Reports spraken met verslaggevers beweerden dat ze niet wisten dat het illegaal is om schubdieren te verhandelen in Nigeria. "Onze voorouders gebruikten schubdieren en andere wilde dieren om medicijnen te maken en mensen te genezen, en we gaan nu niet stoppen", zegt ze.

"Het is al jaren mijn werk", zegt een vrouw op de Ketu Market. 'Mijn dochter is nu 23, ze is opgegroeid in het bedrijf. Maar ik heb nog nooit gehoord dat het illegaal is om de dieren die we in het bos vangen te verkopen.'

Op de Ijora-markt, in de buurt van de lagune van Lagos, zeggen veel verkopers dat ze de afgelopen maanden geen voorraad meer hebben vanwege de Chinese vraag. Ze vinden het jammer dat de schalen hun markten niet meer bereiken, maar rechtstreeks naar Chinese kopers gaan.

In een eenvoudige bamboehut, op een kleine open plek in het regenwoud tussen torenhoge bomen, delen we een maaltijd van boseekhoorn en cassavewortel met onze gastheren. Ze komen uit de inheemse Temiar, een gemeenschap die leeft aan de noordelijke randen van de centrale bosrug in Maleisië. Ze zijn vrolijk, maar wij zijn moe. We hebben net een halve dag met ze gejaagd en voedsel gezocht.

Toen de gastheren de eekhoorn lieten zien die later het diner zou worden, gedood door een pijl van een vergiftigde blaaspijp, werd ons verteld niet te lachen of grappen te maken. De gastheren gaven geen reden, maar het leek een teken van respect voor de waarde van het bos en zijn bewoners.

Gesprekken met de Temiar bevestigen dat de stijgende vraag naar schubdieren zelfs in dorpen diep in de Maleisische jungle impact heeft. "Vroeger gingen we erop jagen als we schubdier wilden eten", zegt een inheemse jager. 'Maar het is niet zo dat we ze de hele tijd opeten.'

Het schubdier als dier is zo rijk aan mythologie dat sommige dorpelingen zeggen dat oude tradities het jagen en eten van het dier verbieden.

De Temiar beweren dat schubdieren olifanten op afstand houden. Een vaardigheid die, zoals de mythe gaat, ze verwierf toen een schubdier een olifant doodde door zich om de slurf van de olifant te wikkelen en te weigeren los te laten. Sindsdien, zeggen de Temiar, hebben olifanten de schubdieren vermeden.

Lokale gemeenschappen die in de bossen van Maleisië leven, jagen op schubdieren als er vraag is van kopers elders.

© Elroi Yee / R.AGE

Van andere inheemse gemeenschappen in Maleisië is bekend dat ze het schubdier in verband brengen met de menselijke foetus, in de veronderstelling dat het dier een reïncarnatie is van de menselijke placenta.

De jagers die we spreken, zeggen dat ze onlangs zijn gestopt met de jacht op het schubdier vanwege bezwaren van dorpsoudsten, ondanks het verlies van potentiële inkomsten. 'Als buitenstaanders een schubdier komen kopen, jagen we erop en verkopen het. Als er geen kopers zijn, jagen we niet.'

Hoewel deze gemeenschappen meestal in het bos leven en een slechte relatie hebben met de reguliere geldeconomie, wordt de handel in schubdieren beïnvloed door de werking van de markt. Verschillende kopers bieden de jagers verschillende prijzen, die per seizoen veranderen. Jagers proberen gewoon te verkopen aan de hoogste bieder. "Vroeger lagen de prijzen rond de 300 ringgit per kilogram", zegt de jager. "Soms tot 350 ringgit of zelfs 600 ringgit." De hoogste prijs komt overeen met 129 euro.

Een schubdier gered van een online handelaar, tijdens een undercover onderzoek voor The Pangolin Reports. Het dier werd later weer vrijgelaten in het wild.

“Maar nu krijg je zo'n 100 ringgit per kilogram, soms 150. Als we horen dat de prijs 50 ringgit per kilogram is, maken we ons geen zorgen. Maar als we horen dat de prijs 300 ringgit per kilogram is, gaan we op jacht.'

"De jacht op pango is nu niet meer zo aantrekkelijk als vroeger, simpelweg omdat het zo moeilijk is om er een te vinden."

"De vraag naar schubdieren in China heeft eerst alle dieren daar uitgeroeid, dus zijn ze daar nu commercieel dood", zegt professor Chong Ju Lian, een docent aan de Terengganu University in Maleisië. Hij is sinds 2008 betrokken bij schubdieronderzoek. 'Rond 2006 en 2007 zagen we een piek in schubdieraanvallen in Maleisië. Er was veel nieuws over smokkelaars die door de autoriteiten werden gepakt, maar bedenk dat de meeste smokkel onopgemerkt blijft.'

Professor Chong heeft vastgesteld dat een groot deel van de vraag naar schubdieren naar Afrikaanse landen komt omdat Azië niet aan de vraag kan voldoen. Chong had dit, net als andere onderzoekers, voorzien. Ze lobbyden - met succes - voor een herclassificatie van de acht schubdieren op de handelslijst van de International Union for the Conservation of Nature (IUCN). Deze classificatie geeft aan in hoeverre bepaalde dieren mogen worden verhandeld.

"We stonden erop dat de vier Afrikaanse schubdieren worden opgenomen in de herclassificatie, ook al werden deze soorten op dat moment niet als ernstig bedreigd beschouwd." Op basis van haar gesprekken met inheemse gemeenschappen, zegt Dr. Chong dat ze gelooft dat stroperij de schubdierpopulatie in Maleisië op de rand van uitsterven heeft gebracht.

"Sommige inheemse jagers zeggen dat ze al drie jaar geen schubdier hebben gezien", zei professor Chong. "De tussenpersonen zijn nog steeds bereid om te kopen, maar de jacht op schubdieren is niet meer zo aantrekkelijk als vroeger, simpelweg omdat het zo moeilijk is om er een te vinden."

Langs de weg staat een eetkraampje. Af en toe raast er wat nachtelijk verkeer voorbij. De straatlantaarns maken alles oranje getint. Dit is Maleisië, 40 minuten rijden van de Thaise grens.

We ontmoeten hier een smokkelaar. Hij arriveert met zijn dochter, een meisje van niet meer dan zes jaar. Het tafereel is moeilijk te rijmen: zij, verkleed als prinses, compleet met tiara. Hij, een schubdiersmokkelaar en wie weet wat nog meer.

'Oké, laat het me uitleggen,' zegt de smokkelaar.

'De producten komen uit Indonesië en de towkays (Maleisische handelaren) doen een bod. Voor goederen uit Indonesië moet minimaal één ton worden gekocht. De prijs begint bij 300 ringgit per kilogram.'

'Oké, hoeveel kun je betalen?' Als voorbeeld noemt hij een van de journalisten. "Ok, deze hier wil 310 ringgit betalen." Hij gebaart naar een ander. “Deze wil nu 320 ringgit betalen. En weer een ander wil 350 ringgit betalen. De laatste bieder krijgt het product.' Voor 350 ringgit, in deze fictieve onderhandeling; een bedrag gelijk aan 75 euro.

De overweldigende vraag naar schubdieren leidt tot illegale handel die vaak onopgemerkt blijft door lokale autoriteiten. Soms is de reden corruptie.

Het beste voorbeeld hiervan is deze man zelf, die niet alleen smokkelaar is, maar ook politieagent. Hij vraagt ​​om niet herkenbaar te zijn in het artikel. We ontmoetten de man eerder in het gerechtsgebouw, waar hij terechtstond voor het bezit van 81 levende schubdieren.

De smokkelaars willen de schubdieren in leven houden, omdat ze dan hogere prijzen voor het vlees kunnen eisen.

Volgens de smokkelagent is de markt voor schubdieren zo competitief dat criminele bendes elkaar misleiden om een ​​voordeel te behalen. “De bieder die in mijn voorbeeld 350 ringgit heeft geboden, krijgt de weegschaal. Maar de andere potentiële kopers weten ook dat het product komt", zegt de man. "Ze zullen niet precies weten wanneer, maar ze zullen weten dat het binnen twee of drie dagen zal zijn, of in ieder geval deze week. De anderen zal klaar zijn.'

Met "stand-by" bedoelt hij dat ze klaar zullen zijn om de winnende handelaar te saboteren. Zo worden kopers en kopers volgens de smokkelagent gepakt: iemand van een rivaliserende bende lekt de informatie naar de politie of douane.

"De groeiende vraag naar weegschalen heeft de aard van de handel veranderd", zegt Somkiat Soontornpitakkool. Hij is directeur van de Wildlife Protection Division van het Department of National Parks, Wildlife and Plant Conservation in Thailand. “Douanebeambten zijn zich bewuster geworden van de schaalhandel, waardoor smokkelaars geavanceerder zijn geworden. Smokkelaars die de grens overstaken huurden vroeger vrachtwagens. Maar nu rijden ze steeds vaker met personenauto's, die vallen minder op.'

Dat bevestigen de Maleisische autoriteiten. Later tonen ze foto's van auto's die zijn uitgerust met speciale ventilatieopeningen, om koele lucht in de kofferbak van de auto te laten. Dat houdt de schubdieren tijdens de smokkel langer in leven.

De smokkelaars willen de schubdieren in leven houden omdat ze dan hogere prijzen voor het vlees kunnen eisen. Er wordt vaak gezegd dat klanten het dier het liefst levend in restaurants zien. We spraken met een chef-kok die schubdieren serveerde aan toeristen uit China. Hij zegt dat het gebruikelijk was om de keel van het schubdier door te snijden voor het oog van de klant en het bloed vervolgens te gebruiken bij het koken.

Onderzoek toont aan dat levende schubdieren uit Indonesië Maleisië meestal per boot binnenkomen en aanmeren langs de kust van de Straat van Malakka voordat ze met de auto over de Thaise grens worden vervoerd. De Straat van Malakka is een belangrijke smokkelroute voor schubdieren. Smokkelaars en bronnen binnen de autoriteiten zeggen dat partijen levende schubdieren meestal worden verscheept op kleine tot middelgrote boten. Ze leggen aan op verborgen locaties langs de Maleisische kustlijn.

'De smokkelroutes leiden vooral naar de provincies aan de Mekong rivier in het noordoosten van Thailand: Nakorn Phanom, Mukdahan en Nongkhai. Van daaruit gaan ze naar Laos en vervolgens naar Vietnam en China", zegt Somkiat.

Dicht bij de grens worden professionele smokkelaars ingehuurd om de goederen over de grens te vervoeren. Daarbij zijn leden van de politie en andere handhavers betrokken, blijkt uit onderzoek. Sinds 2012 zijn drie Maleisische politieagenten gearresteerd voor het smokkelen van schubdieren, waaronder één agent die tweemaal is gearresteerd. Alle drie werkten, of werken ze nog steeds, op hetzelfde politiebureau, het hoofdkwartier van de Kedah State Police.

We hebben bewijs gekregen van een bron binnen de Maleisische regering die 12 functionarissen in verband brengt met de illegale handel in schubdieren. Dat suggereert dat er een breder netwerk van corruptie is. Deze functionarissen variëren van verkeersagenten tot grenspolitieagenten op hoog niveau. De meeste bevinden zich in de noordelijke staat Kedah, grenzend aan Thailand.

"We nemen dit serieus", zei politiechef Zainuddin Yaacob van Kedah, toen hem werd gevraagd naar bewijzen van corruptie binnen zijn eenheid.

“Als politieagenten worden beschuldigd, kunnen we actie ondernemen en ze schorsen. Als ze schuldig worden bevonden in een strafproces, zit er niets anders op dan ze te ontslaan.”

In februari viel de politie twee locaties binnen die tot dezelfde criminele bende behoorden, in Kota Kinabalu, Sabah. Die inval leidde tot de ontdekking van in totaal 27,9 ton geschubde en bevroren schubdieren in enorme diepvrieskisten. Nog eens 361 kilogram aan schubben maakte deze vangst tot de grootste ooit. Vanwege de manier waarop de schubdieren waren verpakt, is het waarschijnlijk dat ze bedoeld waren voor export, hoogstwaarschijnlijk naar China, aldus een bron die bekend is met het lopende onderzoek.

In 2010 werd een Maleisische man gearresteerd op een vissersvaartuig voor de kust van de Zuid-Chinese havenstad Zhuhai voor het vervoeren van bijna 10 ton bevroren schubdieren en schubben. Hij werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf, die later werd teruggebracht tot 19 jaar wegens goed gedrag. Vier bemanningsleden van het schip, allemaal Chinese staatsburgers, werden veroordeeld tot vijf tot tien jaar gevangenisstraf.

De mobiele telefoon van de man werd onderzocht en bevatte een aantal coördinaten naar handelslocaties, waaronder een locatie voor de kust van Sabah, nabij de Sepanggar-haven in Kota Kinabalu. Het is hetzelfde havengebied van de recordvangst van februari dit jaar.

Interviews met de vrouw van de gearresteerde man bevestigen dat hij betrokken was bij de smokkel van schubdieren en dat hij in Kota Kinabalu zat. Ze geeft aan dat haar man niet het brein achter de operatie was en dat hij alleen voor een bende werkte. Hij werd bijgestaan ​​door een vooraanstaand zakenman die betrokken was bij de 'diepgevroren visserij'.

In beslag genomen schubben en vlees, geldtransfers, pakjes naar China... Aanwijzingen die wijzen op een netwerk van schubdierensmokkelaars in Indonesië.

En de uitdagingen waarmee de autoriteiten in Indonesië worden geconfronteerd: een groot stilzwijgen, gebrek aan direct bewijs en de noodzaak om te botsen met ongebruikelijke toevalligheden, die onomkeerbaar bewijs opleveren.

De bestudering van gerechtelijke dossiers, tientallen interviews met stropers en de politie hebben tot nu toe de duidelijkste indicatie gegeven dat de schubdierhandel is geprofessionaliseerd. De handel is zo geavanceerd geworden dat het experts sterk aan de drugshandel doet denken.

Op de eilanden Sumatra, Java en Kalimantan zijn schubdieren essentieel voor het evenwicht van het ecosysteem. Ze eten ongedierte dat planten aantast, zoals de oliepalm. Maar criminele bendes in deze gebieden "jagen uitgebreid tijdens de overgang van het regenseizoen naar het droge seizoen", zegt Sustyo Iriyono, een ambtenaar bij het ministerie van Milieu en Bosbouw die verantwoordelijk is voor de bestrijding van de illegale handel in schubdieren.

In de loop van de supply chain wordt de weegschaal 30 keer zoveel waard.

In Indonesië proberen onderzoekers vaak via stropers bij de bende te komen. Hiervoor zoeken zij contact met verkopers en tussenpersonen. Slechts zeer zelden bereiken ze de kern van het smokkelnetwerk.

De winsten op de handel laten veel ruimte voor tussenpersonen. In Indonesië kan een stroper zo'n twintig dollar krijgen voor een kilo schubdiervlees. Hetzelfde vlees kan elders worden verkocht voor maximaal $ 1.200. In de loop van de supply chain wordt de weegschaal 30 keer zoveel waard.

Iriyono schat dat Indonesië 's werelds grootste illegale exporteur van schubdiervlees en schubben is, hoewel schubdieren in Indonesië niet kunnen concurreren met de Afrikaanse ondersoort in grootte. Transporten gaan meestal naar China, soms via Vietnam en Hong Kong.

Een baby schubdier gered door de politie in Medan, Indonesië.

"Smokkelaars gebruikten vroeger vrachtvliegtuigen", zegt Iriyono. 'Na de ontdekking zijn ze overgestapt op zeecontainers. Pangolins zitten verstopt tussen exportproducten zoals gedroogde inktvis en vis. Sommige smokkelaars ontwijken controles door naar kleine havens te gaan, waar ze vissersboten gebruiken. '

Politieagenten hebben voor minstens 3,2 miljoen euro aan geldtransfers tussen Atiam en vermoedelijke tussenpersonen getraceerd.

De havenstad Medan staat bekend als een belangrijk smokkelpunt. Politie-generaal Dedi Prasetyo, woordvoerder van de Nationale Politie, vertelt over de belangrijkste doorvoerlocaties voor schubdieren: Medan in het noorden van Sumatra, Surabaya in het oosten van Java en Pontianak in het westen van Kalimantan.

Verschillende inbeslagnames en rechtszaken wijzen op een netwerk dat banden heeft met een man genaamd Robert Ongah. ook bekend onder de bijnaam Atiam. We konden hem ondanks verschillende pogingen niet bereiken voor commentaar.

Ongah is de eigenaar van Tetap Jaya, een exportbedrijf voor diepgevroren vis met een kantoor in Medan. Politieagenten zeiden dat ze ten minste 50 miljard Indonesische roepia, of ongeveer 3,2 miljoen euro, hebben opgespoord aan geldoverdrachten tussen verdachte tussenpersonen en Atiam.

Meer dan de helft van het bedrag bleek van de rekeningen van Ongah te komen. Het is volgens de politie overgemaakt naar een rekening van ene Edy Soerja Susanto. Toen ging het geld naar spelverkopers. Door de transacties te volgen, konden ze worden gearresteerd.

Het is onduidelijk of Susanto wordt onderzocht. Telefonisch ontkende hij elke betrokkenheid bij de schubdierhandel. 'Ik ken Robert Ongah niet,' zei hij voordat hij het gesprek beëindigde.

Het netwerk lijkt zelfs nog breder en verbonden met andere, meer sinistere misdaden, vertellen onderzoekers ons. Dian Ediana Rae, de plaatsvervangend voorzitter van het Center for Financial Transaction Reports and Analysis (FTRAC), zegt dat sommige transacties het netwerk in verband brachten met de beruchte veroordeelde drugsbaron Togiman.

Togiman werd in 2016 en 2017 ter dood veroordeeld. De doodstraf wordt in Indonesië nog steeds toegepast, door een vuurpeloton. Volgens het laatste nieuws zit Togiman nog steeds in de dodencel voor verschillende drugsmisdrijven, waaronder het voortzetten van zijn bedrijf achter de tralies. Zijn bankrekeningsaldo: 6,4 biljoen rupiah, of 416 miljoen euro.

In juli 2019 heeft een Filippijnse rechtbank drie mannen veroordeeld voor het overtreden van een wet ter bescherming van dieren in het wild. Ze werden gearresteerd voor het bezit van tien Filippijnse schubdieren, een gedomesticeerde ondersoort. De arrestatie vond plaats bij een controlepost in Tagaytay City, ongeveer 60 kilometer ten zuiden van de hoofdstad Manilla.

De zaak werd de eerste succesvolle veroordeling van wildverkopers uit Palawan genoemd, waar het Filippijnse schubdier inheems is. Maar de straf voor de misdaad was licht. De rechtbank veroordeelde elke stroper tot drie maanden gevangenisstraf en een boete van 20.000 pesos, zo'n 350 euro. In augustus betaalden de drie mannen borgtocht en dienden een verzoek om voorwaardelijke vrijlating in.

De meeste mensen die schubdiervlees consumeren in de Filippijnen zijn buitenlanders.

Emerson Sy, uitvoerend directeur van het Filippijnse onderzoekscentrum voor land- en waterdieren, zegt dat de wet op zich geen afschrikmiddel is voor stropers gezien de lage straffen.

Sy is een van de auteurs van een rapport dat gegevens van aanvallen tussen 2001 en 2017 analyseerde. Volgens het rapport zijn er 38 vangsten geweest, op een totaal van 667 schubdieren. Het rapport werd in 2018 gepubliceerd door Traffic, een internationale NGO die de handel in wilde dieren bestudeert.

De cijfers zijn laag in vergelijking met elders gemelde confiscaties. Maar als je bedenkt dat de populaties van de Filippijnse schubdieren in 21 jaar met meer dan 50 procent zijn afgenomen, is dit een aanzienlijk aantal.

Sy geeft aan dat de geanalyseerde aanvalsgegevens waarschijnlijk 'het topje van de ijsberg' zijn. "De Filippijnse schubdieren komen alleen voor in de provincie Palawan, dus hun leefgebied is erg klein", zegt hij. 'Elke verstoring op basis van extra stroperij heeft een enorm effect op de dieren.'

De meeste mensen die schubdiervlees eten in de Filippijnen zijn buitenlanders. "Filippino's hebben geen traditie van het eten van schubdieren", zegt Sy. Sommige lokale bewoners eten het vlees ook, voegt hij eraan toe, maar alleen als ze een schubdier zien en erop jagen.

Pangolinvlees wordt in de Filippijnen verkocht voor 2,70 tot 4,50 euro per kilo, de weegschaal voor 118 tot 172 euro per kilo.

Pangolinvlees wordt verkocht voor 2,70 tot 4,50 euro per kilogram, terwijl schubben worden verkocht voor 118 tot 172 euro per kilogram. Bovendien leert het Traffic-rapport dat levende of bevroren en gekookte schubdieren in de regio Metro Manila worden verhandeld voor respectievelijk $ 211 en $ 247.

“De stropers zijn voornamelijk Filippino’s. De tussenpersonen, die stropers in de dorpen zoeken en hen vragen te gaan jagen, kunnen zowel Filippino's als buitenlanders zijn. De tussenpersoon brengt de schubdieren naar een groothandel of expediteur, die ook Filipijns of buitenlands kan zijn. Soms is er een extra verdieping, op een andere locatie, maar daarna gaat het rechtstreeks naar de koper', legt Sy uit.

Het merendeel van de vangsten vindt plaats rond Palawan en in Metro Manila, waar meer vraag is naar het vlees en de schubben.

Sy merkte op dat de schakels in de lagere niveaus van de smokkelketen, de stropers en de verkopers, vaak worden opgeofferd. De kans is groter dat ze door de politie worden gearresteerd. 'We moeten de klanten vinden, degenen die de handel financieren. Als ze niet worden gearresteerd, zal de stroperij nooit stoppen.' De Palawan Council for Sustainable Development (PCSD) heeft het mandaat gekregen om de natuurwetgeving in die Filippijnse provincie te implementeren. Uit hun gegevens blijkt dat tussen 2010 en 2018 33 mensen werden gearresteerd voor illegale handel in schubdieren. In dezelfde periode werden minstens 16 strafzaken ingediend.

In 2018 kwamen verschillende milieuorganisaties in het land bij elkaar en ontwierpen een 25-jarenplan voor het behoud van het Filippijnse schubdier. De PCSD zal een onderzoek uitvoeren om de populatie schubdieren in Palawan te lokaliseren. Hun uiteindelijke doel is om deze gebieden tot precaire habitats te verklaren voor verdere bescherming.

In de afgelegen oerwouden van de Indiase deelstaat Manipur, aan de grens met Myanmar, ligt het levenstempo vaak laag. Waar Britse en Japanse troepen ooit tegen elkaar vochten in de Tweede Wereldoorlog, zijn de bossen terug gegroeid.

Midden in de weelderige heuvels ligt Churachandpur, een typisch grensstadje waar de winkels goedkope Chinese kleding en andere attributen verkopen. De moesson maakt de straten nat. Maar de uiterlijke sereniteit verbergt een levendige ondergrondse economie, gerund door spelverkopers en wapensmokkelaars.

"Er is bijna niets dat je niet kunt krijgen in Churachandpur", zegt een agent van het Wildlife Crime Control Bureau (WCCB) die anoniem wil blijven, "van neushoornhoorns tot schubdieren, van gekko's tot wapens en munitie."

Door de wereldwijde focus op de handel in neushoorns en tijgers is de vraag in China afgenomen.

De beruchte reputatie van Churachandpur komt voort uit de ligging aan de grens met Myanmar, maar de meeste dieren in het wild komen terecht in China.

India deelt een grens van 1600 km met Myanmar. Het is niet verrassend dat deze landen gemeenschappelijke routes zijn voor illegale handel en dierensmokkelnetwerken, waarbij drugsbendes en occasionele militanten betrokken zijn.

"De kopers komen normaal gesproken naar Churachandpur of naar Dimapur, in Nagaland", zei een undercoveragent. Hij maakt deel uit van een speciaal onderzoeksteam dat in 2008 door de deelstaatregering is opgericht om de stroperij van neushoorns te stoppen. Nog niet zo lang geleden werden hoorns en tijgers van neushoorns het meest verhandeld via deze routes, maar door de toegenomen wereldwijde aandacht is de vraag in China afgenomen.

Nu hebben schubdieren en andere wilde dieren hun plaats ingenomen, zeggen onderzoekers. "Dit netwerk smokkelde eerst neushoornhoorns, maar heeft zijn handel gediversifieerd met schubdieren, gekko's en andere wilde dieren", zei de agent.

De meeste schubdieren die langs India worden gesmokkeld, hebben hun eindbestemming Yunnan in China.

"We hebben onlangs de neushoornstroperij en hoornsmokkel kunnen stoppen", zegt een woordvoerder van het Wildlife Crime Control Bureau (WCCB). "Maar we hebben een plotselinge toename van het stropen van schubdieren in de regio opgemerkt."

Het aantal geredde dieren is nog klein. WCCB-agenten hebben de afgelopen drie jaar tien levende schubdieren in beslag genomen uit staten in het noordoosten van India. Assam State Zoo zorgt voor schubdieren die tussen januari 2007 en juli 2019 zijn gered van smokkelaars. Onlangs zijn nog eens tien schubdieren gered van smokkelaars, die hen achterlieten om de douane te ontwijken.

"Dierensmokkel moet worden gezien als een bedreiging voor de nationale veiligheid, niet alleen dierensmokkel."

In India zelf wordt pangolin niet gegeten, maar het is een land waar verschillende Indiase en Chinese ondersoorten leven. Boeren, traditionele gemeenschappen zoals de Sapera en de semi-nomadische Bawariyasin verkopen de dieren vaak aan tussenpersonen voor maximaal 70.000 roepies, zeggen lokale politieagenten. Dat is een fortuin ter plaatse, wat neerkomt op zo'n 900 euro.

De schubdieren worden vervolgens over de grens naar Myanmar gesmokkeld, en verder naar China.

Pangolins zijn niet het enige inheemse dier in India dat ernstig wordt bedreigd. Ook de tokay-gekko, die in bomen leeft, wordt via dezelfde routes naar China gesmokkeld. Ten onrechte wordt aangenomen dat het dier een geneesmiddel is tegen kanker en aids. Het dier zou tot een miljoen roepies kosten.

"Veel dieren zijn officieel beschermd, maar neushoorns en tijgers krijgen alle aandacht", zegt natuuractivist Baibhav Talukder uit Assam. "De straf voor het stropen van neushoorns en schubdieren is vergelijkbaar, maar onze autoriteiten waren tot voor kort niet zo bezorgd over schubdieren."

"Dierensmokkel moet worden gezien als een bedreiging voor de nationale veiligheid, niet alleen dierensmokkel", zegt Talukder.

In maart werden twee mannen van 34 en 40 jaar onderschept op Tribhuvan International Airport in Kathmandu. Ze hadden 162 kilo weegschaal in hun bagage.

Het paar had de weegschaal verzameld in de Democratische Republiek Congo. Daarna reisden ze via Istanbul naar Nepal, waar ze hoopten door te reizen naar Shanghai. Ze zitten nu in de Nakkhu-gevangenis aan de rand van Kathmandu, in afwachting van hun proces.

De arrestatie was een keerpunt: het was de grootste geregistreerde inbeslagname van schubben in Nepal en de eerste inbeslagname van een Afrikaanse schubdiersoort. De politie maakte zich zorgen over het feit dat Nepal een nieuw doorvoerpunt is geworden voor schubdieren op weg naar China.

Uit informatie van de mobiele telefoons van de arrestanten bleek dat het duo via WeChat, een Chinese berichten- en betaalapp, met Chinese smokkelaars communiceerde. Onderzoekers identificeerden een Nepalese, een Bengalese en een Chinese handlanger. Die drie zijn nog vrij.

"Dit is een duidelijk geval van internationale georganiseerde misdaad", zegt Birendra Johari van het Centraal Onderzoeksbureau van de Nepalese politie. "Onze studies tonen aan dat schubdieren de laatste tijd de meest gepocheerde wilde soort in Nepal zijn geworden."

Nepal ligt op de traditionele smokkelroute tussen India en China, maar heeft tot nu toe geen grootschalige vangsten gedaan. Bij het merendeel van de arrestaties gaat het om kleine hoeveelheden schubdieren die lokaal zijn gestroopt zonder duidelijk verband met grotere criminele bendes. Blijf op de hoogte Schrijf u in voor onze nieuwsbrieven en blijf op de hoogte van het wereldwijde nieuws eMO*: de beste twee keer per week MO* Dagelijks: Dagelijkse toppers Ik ga akkoord met het privacybeleid * Anti-spamcode:

Hong Kong is sinds 2014 een criminele hotspot voor de handel in schubdieren. Veel verscheepte schubdieren worden in beslag genomen. Containerladingen uit Afrika worden onderschept en daarnaast vinden er kleinere inbeslagnames van schalen per speedboot plaats. Er zijn ook individuele smokkelaars die per vliegtuig aankomen.

Traditionele Chinese geneeskunde speelt nog steeds een belangrijke rol in Hong Kong, met meer dan 7.100 erkende handelaren in traditionele Chinese medicijnen. Maar lokale distributeurs zeggen niet geïnteresseerd te zijn in grote hoeveelheden weegschalen omdat de vraag simpelweg te klein is.

'De risico's (van weegschalen verkopen, red.) zijn te hoog in verhouding tot de winst. Het is het niet waard', zegt een winkeleigenaar.

In de Lo Wu-gevangenis vonden we twee kleine smokkelaars die bereid waren te vertellen wat ze aan het doen waren. Deze twee Chinese vrouwen zijn veroordeeld voor het smokkelen van ongeveer 110 kilo weegschalen in vier koffers. Vertrokken in de Democratische Republiek Congo, via Hong Kong International Airport naar Macau, per veerboot.

Een van hen, 41, vertelt over haar Chinese afkomst, haar verblijf in Congo, haar plannen om naar huis terug te keren en haar arrestatie op de veerbootterminal in Hong Kong in augustus van dit jaar. Beide vrouwen komen uit de regio Guangxi in het zuiden van China.

Een man genaamd Li Guangsheng nodigde hen vorig jaar uit naar Congo, zeggen de vrouwen, om te investeren in schoonheidssalons. Li had een bouwbedrijf in Kinshasa, de hoofdstad. "Er is mij verteld dat er veel Chinezen zijn en dat de zaken goed lopen", zegt een van de gevangengenomen vrouwen.

Li steunde de vrouwen tijdens hun verblijf van een maand in Kinshasa van oktober tot november vorig jaar, zeggen ze. Dan zou Li hen hebben gevraagd om de vier koffers naar Macau te brengen. Ze vlogen van Kinshasa naar Hong Kong via Casablanca en Doha, een omweg die volgens hem goedkoper was dan een rechtstreekse vlucht. Hun verklaringen konden niet worden geverifieerd, noch konden we Li's contactgegevens vinden.

De twee vrouwen werden gearresteerd tijdens een routinecontrole door de douane. Hun koffers bevatten de schubben van 302 schubdieren, met een totaal gewicht van 110 kilogram, verpakt in zakken van aluminiumfolie. Aanklagers schatten later dat de schalen maar liefst $ 64.000 waard zijn.

Toen we de vrouwen voor hun veroordeling bezochten, beweerden beide vrouwen dat ze niet wisten wat ze hadden vervoerd. "We dachten dat het gedroogde zeevruchten waren", zei een van hen. Ze pleitten schuldig en werden veroordeeld tot 16 maanden gevangenisstraf voor het importeren van een beschermd natuurproduct zonder vergunning.

De rechtbank behandelde de zaken van de twee vrouwen voordat in november 2018 nieuwe wetgeving werd aangenomen, waardoor de straffen voor de handel in schubdieren werden verhoogd. Nu kun je voor hetzelfde misdrijf een boete krijgen tot 10 miljoen Hong Kong dollar, of ongeveer 1,2 miljoen euro, en tot 10 jaar gevangenisstraf.

Als we hen na hun veroordeling bezoeken, verandert een van de twee gevangenen haar verhaal. Ze zei dat ze willens en wetens schubdieren ruilde, maar ze had niet verwacht in de gevangenis te belanden. Li heeft ze over de weegschaal verteld, zegt ze. "Hij zei dat als we gepakt zouden worden, hij de boete zou betalen en dat het dan goed zou komen", zegt ze. 'We vertrouwden hem.'

Hun geval staat niet alleen. Half november vorig jaar werd een man uit de Chinese provincie Fujian veroordeeld tot 20 maanden gevangenisstraf voor het smokkelen van 48 kilogram weegschalen vanuit de Democratische Republiek Congo, via Ethiopië, naar Hong Kong.

De twee vrouwen zitten nog steeds vast en brengen hun dagen door met afwassen en vloeren poetsen in een gevangeniskeuken. Eenmaal vrijgelaten, zijn ze van plan om terug te keren naar Guangxi. "We worden naar de grens gestuurd en nemen dan de hogesnelheidstrein om naar huis te gaan", zegt een van de twee met een wrange glimlach.

Diep in het Luanshan-woud van Taiwan, midden in de nacht, ziet Yu Man-jung enkele sporen op de grond. "Hier kwam een ​​schubdier voorbij", vertelt Yu aan het team van onderzoekers achter hem. Yu gaat snel op zoek naar meer tracks. In zijn vorige carrière als stroper heeft hij een scherp oog ontwikkeld voor tekenen van deze schuwe, geschubde miereneter.

Voordat Yu begon te werken met schubdierenonderzoekers aan de Pingtung University of Science and Technology, jaagde hij op schubdieren voor de kost. Dat was jaren geleden, voordat schubdieronderzoeker Hsun Ching-min Yu inhuurde om het dier op te sporen.

Voor Yu helpt deze nieuwe baan om het inkomen goed te maken dat hij verloor als gevolg van strengere controles en een dalende binnenlandse vraag naar schubdiervlees. Yu werd geboren in dit bergachtige dorp en bracht een groot deel van zijn leven door rond de schubdieren.

Pangolins ontlasten zich maar één keer per dag. Ze begraven hun uitwerpselen om hun sporen uit te wissen. Hierdoor zijn ze moeilijk te detecteren.

Onderzoekers gebruiken nu Yu's kennis van het bos en zijn instincten om het teruggetrokken dier te vinden. Hierdoor hebben de onderzoekers verschillende belangrijke successen in het veld behaald. 'Zonder hem had ik niet geweten waar de schubdieren waren', zegt Hsun bewonderend. "Hij was altijd een pionier in het patrouilleteam op zoek naar de dieren."

"Zonder een lokale bewoner die voorop liep, hadden we geen schubdieren kunnen vinden, hoe geavanceerd onze technologie ook is", zegt Hsun. In de acht jaar dat hij bij het onderzoek betrokken is, heeft hij 47 wilde schubdieren opgespoord. Hsun noemt zichzelf gekscherend 'de man die de meeste schubdierenkeutels ter wereld heeft verzameld'.

Het bestuderen van de ontlasting is een essentiële indicator van het dieet van het dier. Maar die kruk is moeilijk te vinden. Pangolins ontlasten zich maar één keer per dag. Ze begraven hun uitwerpselen om hun sporen uit te wissen.

Hsun ontwikkelde en patenteerde een techniek om de componenten van de uitwerpselen te scheiden. Hij werkte ook samen met de dierentuin van Taipei om de vertering van schubdieren en de hoeveelheid verschillende mierensoorten in hun ontlasting verder te analyseren.

Zorgen voor een schubdier in gevangenschap is moeilijk. Geredde schubdieren sterven vaak door stress of door te weigeren te eten. Met het onderzoek hoopt Hsun meer te weten te komen over de eetgewoonten van schubdieren om de overleving van geredde dieren in de toekomst te verbeteren.

De wetgeving is hervormd en het publiek is zich ervan bewust dat de handel voor de duur schadelijk is. Die factoren hebben grotendeels een einde gemaakt aan de illegale handel. Maar Taiwan blijft een smokkelcentrum voor doorvoer naar China.

Taiwan is tegenwoordig een succesverhaal als het gaat om het behoud en de bescherming van schubdieren. Dat was een halve eeuw geleden anders. Van de jaren vijftig tot de jaren zeventig exporteerde Taiwan jaarlijks bijna 60.000 stukken schubdierleer. Als gevolg hiervan stierven de dieren bijna uit in Taiwan.

Onderzoeker Hsun is beter geworden in het vinden van wilde schubdieren, hoewel hij toegeeft dat hij vooral op geluk vertrouwt. We trokken met hem een ​​berg op langs dezelfde route die Yu, de voormalige stroper, gebruikte. Een uur na de wandeling vinden we een oude grot bedolven onder een stapel bladeren en onkruid.

Een bewoner van het gebied wijst naar een nabijgelegen helling. "Er is een grot en die is vrij nieuw", zegt hij. Ze kruipen op handen en voeten, vasthoudend aan de bamboe, tot ze de diepe ondergrondse grot zien. Deze vondst is zeldzaam. "Dit gat is pas de afgelopen twee dagen gegraven", zegt Hsun.

Hsun stelt voor dat de overheid inwoners zoals Yu zou gebruiken als gidsen of natuurbeschermers. Ze zou hun kennis en vaardigheden moeten gebruiken om nog hogere doelen na te streven voor het behoud van deze soort. Met MO* bieden we echt nieuws over echte mensen over de hele wereld. Ook ons ​​unieke journalistieke project mogelijk maken? Word dan promo*. Als proMO* word je lid van onze community, ontvang je ons magazine en kun je gratis deelnemen aan onze evenementen. Je bent proMO* voor €4/maand of €50/jaar. Geweldig! Ik word een promo*

Met MO* bieden we echt nieuws over echte mensen over de hele wereld. Ook ons ​​unieke journalistieke project mogelijk maken? Word dan promo*. Als proMO* word je lid van onze community, ontvang je ons magazine en kun je gratis deelnemen aan onze evenementen. Je bent proMO* voor €4/maand of €50/jaar.

We sluiten op het vasteland van China. In april waren er nog vijf schubdieren in een dierentuin in Guangzhou. Ze waren enkele weken eerder in beslag genomen bij een arrestatie in een nabijgelegen stad.

Hun herkomst is onbekend, maar agenten zeggen dat ze waarschijnlijk via Vietnam naar China zijn gebracht en vervolgens naar Meizhou, ongeveer 400 kilometer ten oosten van Guangzhou. Douanebeambten namen in totaal 103 schubdieren in beslag. Hiervan werden 82 overgebracht naar de regio Guangxi en 21 bleven in Guangdong. De meeste van deze 21 schubdieren stierven kort daarna.

De Chinese Stichting voor Behoud van Biodiversiteit en Groene Ontwikkeling, een milieuorganisatie, stuurde medewerker Sophia Zhang van Peking naar Guangzhou om voor de resterende dieren te zorgen.

In de dierentuin zette Zhang een livecamera op en deelde hij updates op Weibo, de Chinese versie van Twitter. Op deze manier wil ze de situatie van de dieren onder de aandacht brengen van mogelijke donoren. Vrijwilligers in de provincie Yunnan, die grenst aan Myanmar en Laos, verzamelden zelfs mieren voor Zhang en lieten ze afleveren in Guangzhou om de dieren te voeren.

Ondanks de inspanningen van Zhang stierven twee van de schubdieren in april, waardoor er slechts drie overlevenden overbleven. Dierenartsen van een nabijgelegen dierenziekenhuis en veterinaire studenten van een plaatselijke universiteit boden zich vrijwillig aan om Zhang te helpen. Deze vrijwilligers bereiden het voedsel voor de dieren en gebruiken eetstokjes om de bevroren mieren los te maken. Ze maakt ook de kooien schoon. "Ik ben blij dat ze nu beter eten", zegt Zhang.

De redding van de drie schubdieren was baanbrekend. Het is de eerste keer in China dat de autoriteiten een ngo toestaan ​​om voor in beslag genomen dieren te zorgen, aldus een woordvoerder van de Stichting.

De dierentuin werd slechts een tijdelijk huis. In mei, een maand na de inbeslagname, vond de Stichting een beter onderkomen voor de dieren in Qingyuan, een nabijgelegen stad. De dieren konden verblijven op een stuk land dat meer lijkt op hun natuurlijke habitat. Er is voldoende ruimte voor de dieren om relatief vreedzaam samen te leven.

Na een paar dagen begonnen de schubdieren te wennen aan hun nieuwe omgeving. Ze begonnen naar voedsel te graven en leken trek te krijgen. Maar een schubdier had moeite om te ademen en bewoog langzamer. Toen zijn toestand verslechterde, stopten vrijwilligers het dier in een doos en haastten zich naar het dierenziekenhuis in Guangzhou. Tegen de tijd dat ze aankwamen, was het schubdier dood.

Het personeel van de Stichting mist Zhangs ervaring met de zorg voor de twee in beslag genomen schubdieren die nog in leven zijn.

In juni vroeg de Stichting de regering om de twee dieren terug te brengen naar een opvangcentrum, of om ze vrij te laten in het wild.

Op 3 juli werden ze opgehaald door ambtenaren van de bosbouwadministratie. Het is onduidelijk wat er sindsdien met de twee dieren is gebeurd.

Schrijf je in op de MO*Daily en ontvang elke dag topartikelen.

Steun ons en word proMO* voor slechts €4/maand of doe een gratis donatie. 3190 proMO*s steunen ons vandaag al. 

Word een promo* of doe een donatie

11.11.11 Broederlijk delen Rikolto (Vredeseilanden) Zebrastraat Fairtrade België Triodos Memisa VIA Don Bosco Plan WSM (World Solidarity) Oxfam België NewB Handicap International Artsen Zonder Vakantie Fos Damiaanactie Unicef ​​Vluchtelingenwerk Vlaanderen Join For Water Doktoren van de wereld Caritas Vlaanderen

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.